MON PERE DISAIT

Achter op een bijna kaal podium wacht een zittende, geconcentreerde vrouw. maakt zich klaar. Achter haar, in de verte, een lange tafel, rijkelijk versierd, schitterend gedekt. De sfeer is feestelijk, de vrouw hoeft dat niet te zijn. De receptie zal waarschijnlijk spectaculair zijn, maar de vrouw hoeft dat niet te zijn. Plotseling staat ze op - en met de precisie en regelmaat van een metronoom - herhaalt ze het album van haar leven. Door de herinneringen die ze oproept, slaagt ze erin haar geschiedenis terug te winnen. Beetje bij beetje (her)wordt ze het "onderwerp" van haar verhaal en leert ze het te doen zonder externe validatie.